| کانونهای یادگیری: ابتکاری در راستای بهره‌گیری از ظرفیت‌های بومی ترویج |
| کد مقاله : 1422-IAEEA2020 |
| نویسندگان |
|
مسعود پیروشعبانی1، حسام الدین غلامی *2، عباس نوروزی3 1رئیس گروه ممیزی رهیافتها، الگوها و روشهای ترویجی موسسه آموزش و ترویج کشاورزی 2عضو هیأت علمی/ مؤسسه اموزش و ترویج کشاورزی 3مرکز آموزش عالی امام خمینی، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی |
| چکیده مقاله |
| تنوع و تکثر مخاطبان و اهداف، محدودیت‌های نهاد ترویج از نظر منابع و اهمیت یافتن مشارکت در ترویج، ارائه روش‌ها نو را برای بهبود پوشش کمی و کیفی مخاطبان ضروری می‌کند. کانونهای یادگیری یکی از ابتکارات بومی ترویج کشاورزی ایران است که با هدف بهره‌مندی از دانش و تجارب کشاورزان نمونه به‌عنوان تولیدکنندگان پیشرو بخش کشاورزی در راستای تغییر رفتار سایر کشاورزان طراحی شده است. این مقاله کتابخانه‌ای سعی دارد به معرفی کانونهای یادگیری به پژوهشگران و کارشناسان ترویج و آموزش کشاورزی و تعیین نقاط ضعف و قوت این روش ترویجی بومی بر اساس اطلاعات اندک میدانی موجود بپردازد. به لحاظ نظری کانونهای یادگیری را می‌توان از نظر بهره‌گیری از ظرفیت کشاورزان نمونه در آموزش کشاورزان؛ آموزش در بستر واقعی مزرعه و تلفیق دو روش کشاورز نمونه و مدرسه در مزرعه؛ شبکه‌سازی بین کشاورزان )ایجاد سرمایه اجتماعی( و «مدیریت دانش» بویژه در بخش دانش بومی و دانش ضمنی کشاورزان درخور توجه دانست. به لحاظ اجرایی به‌نظر می‌رسد که ابتکار کانونهای یادگیری گام مثبتی در ترویج ایران در راستای بهره‌گیری از ظرفیت کشاورزان نمونه بوده است. در عین حال تعداد به‌نسبت کم این کانون‌ها و تفاوت تعداد کانون‌ها در استان‌ها و زیربخش‌های مختلف بخش کشاورزی نشان دهنده ضرورت بررسی مجدد پیش از گسترش این کانون‌هاست. به نظر می‌رسد این ابتکار بومی ترویج کشاورزی ایران بیش از هر چیز تشنه نگاه پژوهشگران ترویج و آموزش کشاورزی به لحاظ نظری از ابعادی مانند یادگیری اجتماعی، آموزش بزرگسالان، سرمایه اجتماعی، مدیریت دانش و دیگر چارچوب‌های نظری و بررسی اثربخشی به کمک پژوهش‌های میدانی است. |
| کلیدواژه ها |
| کشاورزان نمونه، رهیافت کانون یادگیری، آموزش بزگسالان، یادگیری اجتماعی، مدیریت دانش بومی. |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه شفاهی |