| نقش ترویج و آموزش در مدیریت تنوع زیستی |
| کد مقاله : 1344-IAEEA2020 |
| نویسندگان |
|
اسماعیل کرمی دهکردی *، پروانه صفری گروه ترویج، ارتباطات و توسعه روستایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، ایران |
| چکیده مقاله |
| هشدارهای جدی در مورد تهدید و از بین رفتن تنوع زیستی به واسطه دخالت‌های انسان در طبیعت در بیش از نیم قرن اخیر مطرح شده است. مدیریت تنوع زیستی، از جمله حفظ و احیای آن، سیاستگذاری مناسب، مشارکت فعال و انسجام اجتماعی کنشگران مختلف، و ارتقای مشارکت، دانش، بینش، مهارت‌ها، ارزش‌ها و هنجارهای اجتماعی در این خصوص از طریق برنامه‌های ترویج و آموزش را می‌طلبد. این نوشتار به دنبال آن است تا مشخص کند در سطح بین‌المللی و ملی چه تلاش‌هایی برای تسهیل و پشتیبانی از برنامه‌های ترویج و آموزش مدیریت تنوع زیستی صورت گرفته است. تحلیل قوانین، پروتکل‌ها، برنامه‌های اقدام و راهبردهای ملی و بین‌المللی نشان می‌دهد که راهبری کنوانسیون تنوع زیستی در سطح دنیا و در سطح ملی موجب شده ارتقای دانش، مشارکت و رفتار انسان‌ها از طریق مرجعیت و برنامه‌های ارتباطات، آموزش و آگاهی‌بخش عمومی (CEPA) تسهیل گردد. در کشور ایران، این برنامه‌ها نیز در راهبرد و برنامه‌های اقدام ملی تنوع‌زیستی تا سال‌های 2025 و 2030 تعریف شده است، ولی به صورت جدی مورد توجه برنامه‌ریزان و سیاستگذاران کشور قرار نگرفته است. چارچوب جهانی تنوع زیستی پسا 2020 نیز می‌تواند ارتباطات، آموزش و آگاهی‌بخش عمومی (CEPA) را به عنوان یکی از راهبردهای توانمندساز و جریان‌ساز در راستای کمک به کاهش تهدیدهای تنوع زیستی و برآورده کردن نیازهای بشر مورد استفاده قرار داده و تقویت کند. |
| کلیدواژه ها |
| تنوع زیستی، آموزش، آگاهی‌بخشی، اکوسیستم |
| وضعیت: پذیرفته شده مشروط برای ارائه شفاهی |