مروری بر اثربخشی نظام ترویج کشاورزی در توسعهی اکوتوریسم پایدار |
کد مقاله : 1072-IAEEA2020 |
نویسندگان |
آیدا حدادی *1، اسماعیل علیزاده2 1سازمان جهاد کشاورزی استان آذربایجانغربی، شهرستان ارومیه 2عضو هیات علمی بخش گیاه پزشکی |
چکیده مقاله |
اکوتوریسم یا بومگردشگری عبارت است از تعامل سازنده بین گردشگر و مردمان بومی و روستایی منطقه که در خلال آن زندگی مردم، هنر، میراث فرهنگی و از همه مهمتر کشاورزی آنان به گردشگر شناسانده شده و امکان درآمدزایی مستقیم و توسعهی اقتصادی را فراهم میآورد. اکوتوریسم به عنوان زیر مجموعهای از گردشگری، یکی از زمینه های بسیار مناسب برای توسعهی پایدار در روستاها است. توسعهی روزافزون گردشگری بههمراه بسط و گسترش مفاهیم توسعهی پایدار در اواخر دههی 1980 میلادی، منجربه شکلگیری مفهوم توسعهی پایدار گردشگری گردید و توجه به رویکردهای مربوط به پایداری در راس برنامههای مربوط به توسعهی گردشگری قرار گرفت. هدف توسعهی پایدار روستایی گسترش امکانات و بهبود شرایط زندگی نسل کنونی و نسلهای آتی اقشار آسیبپذیر روستایی است و اکوتوریسم با ظرفیتهایی که دارد، میتواند بهعنوان راهکاری اساسی در توسعهی پایدار روستایی مطرح شود. از اینرو، نظام ترویج کشاورزی با واکاوی محیط بیرونی و شناسایی فهرستی از فرصتها و تهدیدها و همچنین با انواع فعالیتها در ابعاد فرهنگی و اجتماعی یکی از بازوهای مهم توسعهی اکوتوریسم پایدار کشاورزی بهشمار میرود. روش تحقیق در این مقاله از نوع مطالعات کتابخانهای بوده و هدف بررسی اهمیت ترویج کشاورزی بر توسعهی اکوتوریسم پایدار می-باشد. |
کلیدواژه ها |
اکوتوریسم، ترویج کشاورزی، توسعهی پایدار. |
وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |