ارزیابی شاخص‌های توسعه پایدار کشاورزی بر اساس الگوی DPSIR در استان اصفهان با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی

کد مقاله : 1061-IAEEA2020

نویسندگان

مدینه خسروجردی *، حمید رستگاری دانشگاه یاسوج

چکیده مقاله

ارزیابی توسعه پایدار کشاورزی بایستی بر مبنای رفتار انسان با محیط‌زیست سنجیده شود. داده‌ها و شاخص‌های صحیح و دقیق به منظور تعیین شاخص‌های توسعه پایدار کشاورزی در برنامه‌های بهره‌برداری صحیح، اهمیت بسزایی دارد. آنچه در ارزیابی توسعه پایدار، مهم به نظر می‌رسد امتیازدهی برای اولویت‌بندی و رتبه‌بندی شاخص‌های توسعه پایدار است، به شیوه‌ای که در برنامه‌های استفاده صحیح از منابع طبیعی، قابل استناد باشد. هدف از این پژوهش، اولویت‌بندی شاخص‌های توسعه پایدار کشاورزی بر اساس الگوی محرک-فشار- وضعیت- اثر- پاسخ (DPSIR) در استان اصفهان بود. این پژوهش به روش کیفی ـ کمی و با استفاده از مصاحبه و پرسشنامه انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش شامل متخصصین و کارشناسان سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان (6 نفر) بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند. در مرحله اول بر اساس الگوی دپسیر شاخص‌های مؤثر در توسعه پایدار کشاورزی از نظر کارشناسان مذکور با روش گروه متمرکز مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله دوم نیز با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، اولویت‌بندی نتایج مرحله اول انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که، شاخص‌های فرسایش خاک با وزن نسبی 0/227، نرخ آبیاری با وزن نسبی 0/087، شاخص کیفیت محیط‌زیست با وزن نسبی 0/079، نرخ تخلیه فاضلاب صنعتی با وزن نسبی 0/061، و شاخص پوشش گیاهی با وزن نسبی 0/054 بیشترین اهمیت را در بین شاخص‌های توسعه پایدار کشاورزی دارا بودند.

کلیدواژه ها

کشاورزی پایدار، منابع طبیعی، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی، اصفهان

وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر