| تبیین پایداری کشاورزی با تاکید بربهینه سازی الگوی کشت |
| کد مقاله : 1280-IAEEA2020 |
| نویسندگان: |
|
صادق رحمانی *1، بتول فولادی هلیله2 1دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان 2رئیس اداره ترویج و تشکلها |
| چکیده مقاله: |
| از دغدغه‌های اساسی بشر، لزوم توجه به پیامدها و آثار فعالیت های زیست محیطی است، چراکه تاکنون تبعات سوء ناشی از عدم توجه به طبیعت بر زندگی انسان مترتب شده است. لذا، ملاحظات زیست محیطی همزمان با رویکرد اقتصادی برنامه‌ها و سیاست‌های توسعه بخش کشاورزی، اصلی بنیادی است. لازمه دستیابی به کشاورزی پایدار برای توسعه اقتصادی، الگوی کشت مناسب مبتنی بر جلوگیری از اتلاف منابع و بهره‌وری بهینه از این منابع است. با آمایش کشاورزی مبتنی بر بهره‌وری مطلوب از منابع، شناسایی ظرفیت‌های کشاورزی در سطوح مختلف، شناسایی تنگناها، افزایش تولید و درآمد چنین شرایطی قابل‌حصول خواهد بود. کشاورزی بخشی کلیدی در توسعه اقتصادی و اجتماعی است که نقش بسزایی در دستیابی به امنیت غذایی، تنوع اقتصادی، ریشه‌کن کردن فقر و رفاه انسان‌ها ایفا می‌کند. از طرفی زمین‌های حاصلخیز و منابع کشاورزی محدود بوده و جمعیت رو به رشد جهان، روزبه‌روز نیاز به تولیدات کشاورزی را افزایش می‌دهد؛ به‌طوری‌که امروزه چنین افزایشی در تقاضا موجب فشار بر منابع مورد نیاز کشاورزی شده است. به‌دلیل محدودیت‌هایی که در منابع قابل دسترس وجود دارد، این شرایط را تنها می‌توان با افزایش برداشت در واحد سطح از طریق برنامه‌ریزی با استفاده از زمین‌های موجود، منابع آب و سایر نهاده‌های کشاورزی مدیریت کرد. از این‌رو، برنامه‌ریزی مناطق زیرکشت و تعیین الگوهای بهینه آن برای مدیریت سامانه‌های تولیدی کشاورزی، به‌ویژه در مناطق خشک و نیمه‌خشک که از کمبود آب رنج می‌برند و عدم قطعیت برنامه‌های زراعی در آن از احتمال بیشتر برخوردار است، امری ضروری می‌باشد. |
| کلیدواژه ها: |
| پایداری کشاورزی، بهینه سازی، الگوی کشت، محیط زیست |
| وضعیت : مقاله برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است |
