تا چه اندازه تولید سیب‌زمینی با استاندارد ایران گپ تطابق دارد؟ (مطالعه موردی: دهستان ماهیدشت شهرستان کرمانشاه)
کد مقاله : 1184-IAEEA2020
نویسندگان:
سمانه سنجابی *1، کیومرث زرافشانی2، حسین محمودی3
1گروه ترویج و آموزش کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
2دانشیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
3استادیار گروه کشاورزی اکولوژیک، پژوهشکده علوم محیطی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده مقاله:
استفاده از کودها و سموم شیمیایی برای تولید بیشتر در پاسخ به رشد روزافزون جمعیت، موجب بروز بیماری‌های ناشی از آلودگی موادغذایی شد تا جایی که موضوع ایمنی غذایی، یکی از چالش‌های اساسی جوامع امروزی به‌شمار می‌رود. تولید براساس استاندارد گپ پاسخی است که سازمان‌های بین‌المللی همچون فائو برای تولید محصول سالم ارائه نمودند. بنابراین پژوهش حاضر با شناخت شرایط کنونی در تولید سیب‌زمینی در دهستان ماهیدشت به مقایسه آن با الزامات مورد نیاز برای استاندارد گپ پرداخته است. در این پژوهش کیفی، با بهره‌گیری از نمونه‌گیری هدفند، با 9 نفر از سیب‌زمینی‌کاران منطقه مورد مطلعه و 3 نفر از کارشناسان مرکز خدمات ماهیدشت به منظور گردآوری داده‌ها، مصاحبه‌های نیمه‌ساختارمند انجام گرفت. یافته‌ها بیانگر آن است که از میان 22 سؤال پرسیده شده که براساس فعالیت‌های موجود در چک‌لیست استاندارد ایران گپ سیب زمینی بود، تنها 9 مورد توسط تمام تولیدکنندگان (فعالیت‌های شماره 3، 9، 11، 12، 13، 14، 15، 16 و 17) مطابق با استاندارد ایران گپ است. از این رو شرایط مورد نیاز برای تولید سیب‌زمینی بر اساس استاندارد ایران گپ در دهستان ماهیدشت، در وضعیت مطلوبی قرار ندارد. همچنین برخی از مهمترین دلایل عدم انطباق تولید سیب‌زمینی در دهستان ماهیدشت با استاندارد ایران گپ از دیدگاه کارشناسان عبارتند از عدم آموزش لازم، فقدان تسهیلات و امکانات دولتی و خصوصی و شرایط نامساعد بازار (نبود بازار مطمئن برای محصول سالم). بر این اساس، ارائه خدمات آموزشی، تسهیلات دولتی و خصوصی و حمایت مالی از تولیدکنندگان می‌تواند موجب کاهش این فاصله و عدم تطابق گردد.
کلیدواژه ها:
استاندارد ایران گپ، ایمنی غذایی، تولید پایدار، سیب زمینی
وضعیت : مقاله برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است