نابرابری‏‏ های منطقه ‏ای چالش کلیدی توسعه‏ یافتگی روستایی
کد مقاله : 1181-IAEEA2020
نویسندگان:
زینب اسدی *
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
چکیده مقاله:
یکی از ویژگی‏های کشورهای در حال توسعه، تمرکز شدید و عدم تعادل است زیرا تمام امکانات، خدمات و قدرت در یک یا چند منطقه تمرکز می‏یابد و سایر مناطق به صورت حاشیه‏ای عمل می‏نمایند. برای ایجاد تعادل و برابری، بحث برنامه‏ریزی منطقه‏ای مطرح شده و توسعه‏یافتگی به عنوان یک مؤلفه اصلی در برنامه‏ریزی منطقه‏ای محسوب شده است. بنابراین توجه برنامه‏ریزان به این مورد بسیار بالا می‏باشد. برای دستیابی به سطح بالای کیفیت زندگی، توجه به توسعه‏یافتگی مناطق یک امر ضروری است. در برنامه‏ریزی منطقه‌ای، بررسی و شناخت وضعیت سطوح مختلف جغرافیایی، قابلیت و تنگنا‏های آن‏ها از اهمیت ویژه‏ای برخوردار است. امروزه آگاهی از نقاط قوت و ضعف نواحی جهت ارائه طرح‌ها، برنامه‏ها و سیاست‌گذاری‌ها لازم است. در این راستا استفاده از شاخص‏های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، کالبدی، بهداشتی و غیره می‏تواند معیاری مناسب برای تعیین جایگاه نواحی از نظر توسعه‏یافتگی باشد، آمایش سرزمین به عنوان یک سند بالادستی زمینه اصلی تهیه برنامه‏های توسعه اقتصادی، اجتماعی منطقه‏ای را فراهم می‏آورد و ابزار اصلی تلفیق برنامه‏ریزی‏های اقتصادی و اجتماعی با برنامه‏ریزی‏های فیزیکی و فضایی خواهد بود.کاهش نابرابری‏ها و گسترش عدالت سرزمینی در بستر گفتمان توسعه، اهمیت مطالعات آمایش سرزمین را دو چندان می‏کند. این پژوهش که به روش مروری و با استفاده از منابع کتابخانه‏ای و سایت‏های اینترنتی تهیه شده تلاش دارد با ذکر مفهوم نابرابری‏های منطقه‏ای چالش کلیدی توسعه‏یافتگی روستایی را ارائه نماید.
کلیدواژه ها:
توسعه روستایی، توسعه متوازن، برنامه‏ریزی منطقه ای، آمایش سرزمین
وضعیت : مقاله برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است